Κριτικές επί της Ποιητικής συλλογής « Ο Ναυτικός μου Σάκος »

Κριτική του θαλασσινού ποιητή Νίκου Λαζαράτου επί της  Ποιητικής  συλλογής « Ο Ναυτικός μου Σάκος »

Κριτική του θαλασσινού ποιητή Νίκου Λαζαράτου

επί της Ποιητικής συλλογής « Ο Ναυτικός μου Σάκος »

του καπετά - Γιώργου Σπηλιώτη

Ο φίλος μας Γιώργος Σπηλιώτης, που και σ' αυτόν η «Φύση Θεός» του έδωσε το χάρισμα και το ταλέντο του να μπορεί να φωτίζει με το φως των λογισμών του δια του στίχου, με μεγάλη τέχνη και μαεστρία, σαν άριστος καπετάνιος μας πηγαίνει με ασφάλεια σε όλα τα δύσκολα «νοητικά λιμάνια». Μας δροσίζει πνευματικά με τη δροσιά του στίχου του και με το αφηγηματικό του ποιητικό ταλέντο μας κάνει να χαιρόμαστε ή να δακρύζουμε μέσα από τις ανάλογες έννοιες, που εκφράζουν και αποτυπώνουν οι στίχοι του. Μας εξιστορεί, μας αφηγείται, μας βάζει σε σκέψεις και προβληματισμούς, πάντοτε όμως αβίαστα, και χωρίς πλήξη ή ανία γι' αυτά που διαβάζουμε.

Ο φίλος μας Γιώργος, βρίσκεται μέσα στην παρέα των ταλαντούχων αν και δεν ξέρω σε πιο σκαλοπάτι θα τον κατατάξουν, όμως εγώ πιστεύω ότι είτε βρίσκεται στην αριστερή «μπάντα» του πλοίου το Καββαδία, είτε στα απόνερα της πρύμης του, ένα είναι βέβαιο, ότι ακολουθεί την ίδια «ρότα», την ίδια «πορεία» με το «Πειρατικό του Captain Jimmy».

Σε ανθρώπους του πνεύματος απευθύνομαι και πιστεύω ότι γίνομαι απόλυτα κατανοητός.

Ο Σπηλιώτικος πνευματικός σάκος, που μέσα έχει όχι τα ρούχα του ναυτικού, αλλά τα όσα ο λογισμός του, η σκέψη του κουβαλάει για να στρώσει στο πνευματικό τραπέζι και να χορτάσει το πνεύμα του και μαζί με αυτόν να χορτάσει και κάθε πεινασμένο πνευματικό κύτταρο του αναγνώστη. Ο «Σάκος» του φίλου μας του Γιώργου είναι σάκος που έχει μέσα Ιλιάδες και Όμηρους που τις εκφράζω με τους στίχους:

.. κι όσο οι ναύτες τραγουδούν Ηλιάτορα του Ελύτη

κι όσο έχουν μες στους σάκους τους Όμηρου Ιλιάδες

κι όσο θα αναδύεται στη Μήλο η Αφροδίτη

δεν θα συντρίψουν την Αργώ του χρόνου οι συμπληγάδες..

Όσο λοιπόν οι κωπηλάτες αυτής της «Πνευματικής Αργούς» όπως οι Σπηλιώτες μαζί με τους Καββάφιδες, Παλαμάδες, Πολέμηδες, Σεφέριδες, Καρυωτάκιδες και τους νεότερους: Γκάτσους, Τσαρούχιδες, Ελύτες και όλους τους υπηρέτες «κωπηλάτες της διανόησης» θα λάμπουν μέσα στην «Πνευματική Αργώ» του τόπου μας, της χώρας μας, της φυλή μας αυτή ποτέ δεν θα βουλιάξει και δεν θα την τσακίσουν, δεν θα τη συντρίψουν οι συμπληγάδες του «Χρόνου».

Τελειώνοντας, θέλω να ευχηθώ ολόψυχα στο Γιώργο μας ο «Σάκος» του να είναι καλοτάξιδος. Ο ίδιος να είναι πάντα σωματικά και πνευματικά υγιής για να μπορεί να χειρίζεται το στιχουργικό του χηνόφτερο και να γεμίζει συνέχεια το «Ναυτικό του Σάκο».

Με άπειρη αγάπη

Νίκος Λαζαράτος

Κριτική του ποιητή Κώστα Σταμάτη,  Υπ/ρχου Λ.Σ., ε.α. επί της  Ποιητικής  συλλογής « Ο Ναυτικός μου Σάκος »

Τούτη τη φορά «Ο Ναυτικός Σάκος» του φίλου – ποιητή Γιώργου Ι. Σπηλιώτη, που μόλις κυκλοφόρησε στην Πάτρα, από τις εκδόσεις «Γιάννης Πικραμμένος»,  δεν περιέχει όπως και οι προηγούμενοι ποιητικοί του σάκοι,  μόνο ή σχεδόν μόνο αρμύρα,  αέρα του πόντου, γεύση από πέλαγο, θέα  λιμανιών,  συναισθήματα ναυτικών,  γοητεία από ταξίδια και νόστο, αέναους αποχωρισμούς  και μπάρκα για μέρη μακρινά, για γόησσες και αφιλόξενες θάλασσες, ανάσα από φλοίσβισμα – γαλήνη και βρυχηθμό-  στοναχή κυμάτων, ωδές για όσους νικήθηκαν από τη μανία του οργισμένου Ποσειδώνα και αναπαύονται στην αιώνια γαλήνη των σκοτεινών βυθών,  απόλυτη κυριαρχία του υγρού στοιχείου της φύσης  στην ανθρώπινη δεξιοσύνη, αλλά και πολύτιμο ποιητικό  υλικό από την άλλη αγαπημένη του, τη στεριά:  τη σιγουριά της γης,  το πράο κοίταγμα του γύρο κόσμου,  με στοχασμό, διαπόρηση, κρίση, συγκίνηση, πνευματικούς ορίζοντες πέραν των « ανοιχτών οριζόντων» του συμπατριώτη του ποιητή της θάλασσας Νίκου  Καββαδία, ποιητικές ευαισθησίες,  αντλημένες από την αιωνιότητα και τη λάμψη του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και των ιεροφαντών του,  από τρυφερά πρόσωπα, γλυκές, απαλά θυμιάματα αναμνήσεων,  μεταρσιώσεις και ενοράσεις, από στοχαστικές εξομολογήσεις και ενδόμυχες  εκμυστηρεύσεις.

Ο ποιητής Γιώργος  Ι. Σπηλιώτης,  κατασταλαγμένος και ώριμος στην ποιητική του δημιουργία,  εμπνέεται ανάμεσα στη θάλασσα, που έζησε και ζει και στην στεριά, από την οποία ξεκίνησε και όπου άραξε μαζί με τις θύμησές του,  παντοτινός νοσταλγός των υπερπόντιων ταξιδιών Ανατολής και Δύσης.  Ξέμπαρκος, αλλά με έτοιμο το ναυτικό του σάκο, δεν ξεχνάει το παρελθόν,  δεν κλείνει τ’ αυτιά του στις Σειρήνες των ωκεανών.  Είναι η ώρα της κορύφωσης της ποιητικής του προσφοράς,  που κινείται στο μεταίχμιο  των μεγάλων ερώτων της ψυχής του: της θάλασσας και της  στεριάς, που γέμισαν το σάκο του με μυριάδες όνειρα και προσδοκίες  και οδήγησαν τον ποιητικό του Πήγασο στους γλαυκούς αιθέρες της αληθινής ποιητικής μέθεξης και των συγκινησιακών αναταράξεων.

Γι’ αυτό και τούτη η γεμάτη λυρισμό και ευαισθησία  συλλογή του με τα 35 λυρικά του ποιήματα,  μοιράστηκε πολύ σοφά σε δύο μέρη: το πρώτο με τον τίτλο «Άρωμα αρμύρας»  με 17 ποιήματα και το δεύτερο με τον τίτλο « Άρωμα Λουΐζας» με 18 ποιήματα.

Στο καθένα ο ποιητής άφησε το λυρικό του  επισκεπτήριο: από τη θάλασσα και τα ταξίδια του,  τον κοσμοπολίτικο αέρα και την αρμύρα και από τη γαλήνη της  στεριάς την ταυτότητά του, τού «πολλών δ’ ανθρώπων ίδεν άστεα και νόον έγνω»,  που άραξε επιτέλους στην ποθητή Ιθάκη των ονείρων του. Σε  αυτά τα δύο μέρη της  συλλογής, τα τόσο κοντινά, αλλά ταυτόχρονα και τόσο μακρινά μεταξύ τους, ο ποιητής Γιώργος Ι. Σπηλιώτης άφησε λεύτερη την ψυχή του να τραγουδήσει σε όλους τους τόνους,  σε όλα τα μήκη και πλάτη,  στον ένα και σε όλους,  στην ψυχή και στην καρδιά, στο συναίσθημα και στο στοχασμό,  στον άνθρωπο και στην αποδημία του  από τα στενά καλούπια του καιρού του.  Ο ποιητής, που μέσα του κρύβει τον ποιητή της θάλασσας,  ο οποίος τελικά κατέληξε στη στεριά,  γέμισε «Το Ναυτικό σάκο»  του με  τη ζείδωρη γη του Ανταίου  και την πολυκυματούσα θάλασσα του Ποσειδώνα,  του Τρίτωνα και των Νηρηίδων και με θαυμαστή ισορροπία  συνταίριαξε  το κελάρυσμα και τον πάταγο των κυμάτων,  με τη γλυκιά απανεμιά της στεριάς και της σιγουριάς της. Αλήθεια!  Πόσο μοιάζει με αυτοβιογραφία του ποιητή,  που έχει κλεισμένη στην ψυχή τη θάλασσα,  αλλά την τραγουδάει από τη στεριά,  όπου έστησε πλέον τον πύργο των θαλασσινών αναμνήσεών του!  Μάρτυρες αυτής της αυτοβιογραφίας  είναι οι ναυτικές εικόνες του βιβλίου,  το λίμπερτυ του εξωφύλλου,  οι πρόλογοι του ποιητή Κυριάκου Ι. Βαλαβάνη οι επτά αξιόλογες κρίσεις εκλεκτών ποιητών.  Από το πρώτο μέρος αντλούμε το υπέροχο 5στοιχο με τίτλο: 

                 Όρτσα   και   φύγαμε

Ετούτο που στα χέρια σου τώρα κρατάς

νοσταλγικές κρύβει στιγμές βρεγμένες απ’ αρμύρα.

Αν θες να δεις  τη θάλασσα  στεφανωμένη μ’ άστρα,

το σάκο σου ετοίμασε  και όρτσα τα πανιά,

να ταξιδέψουμε  μαζί  στου  ωκεανού τα πλάτη.

Ιδιαίτερη συγκίνηση και ψυχική δόνηση περιέχουν τα πιο κάτω ποιήματα: «Το πρώτο μπάρκο», «Κυρά Θάλασσα», «Αποχωρισμός», «Της Ξανθής το Χάδι», « Η Φτερωτή Νίκη», « Άρωμα Ψυχής», « Ελληνικό Πνεύμα και Γνώση», « Φτερωτή Κόρη», «Όμως Θυμήσου», « Η συγχώρεση» κ.α.

Κώστας  Σταμάτης

Υπον/ρχος  Λ.Σ. ε.α.

ΚΡΙΤΙΚΗ επί του βιβλίου «Ο ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΜΟΥ ΣΑΚΟΣ»

Ο  ποιητής ΦΩΤΗΣ  ΠΑΥΛΑΤΟΣ, Καθηγητής Ιατρικής, Παν. Αθηνών

Προτού ανοίξω το «σάκο», είχα την πρόγευση του τι θα έβρισκα. Μια ατμόσφαιρα γεμάτη συγκίνηση, το θαλασσινό αγεράκι, την αλμύρα της θάλασσας, την απεραντοσύνη του ωκεανού, το θαυμαστό κόσμο του βυθού, τη γαλήνη, τις φουρτούνες, τις αναμνήσεις του πολυταξιδεμένου ναυτικού και οπωσδήποτε, 
το ίδιο το «ταξίδι» της ζωής (μικρή ή μεγάλη οδύσσεια, αδιάφορο), για την ανακάλυψη της Αλήθειας στο χωρίς τέλος Οδοιπορικό της Γνώσης.

Ανοίγοντας το «ναυτικό σου σάκο»  και ξεφυλλίζοντας μια-μια τις σελίδες του είχα την εντύπωση πως είχα βρει κάτι περισσότερο από αυτά που ανέφερα παραπάνω, ένα κρυμμένο πνευματικό θησαυρό.

Κάθε φορά που γράφω τις εντυπώσεις μου για ένα λογοτεχνικό κείμενο, ακολουθώ περισσότερο τις συναισθηματικές αντιδράσεις του εσωτερικού «είναι» μου και τα συνειρμικά μου «πετάγματα» - αν επιτρέπεται η έκφραση - διαβάζοντας «επί» και «μεταξύ» των γραμμών του κειμένου ή των στίχων, που με συνεπαίρνουν – όπως είμαι βέβαιος ότι συμβαίνει σε κάθε αναγνώστη – σε «ταξίδια» στοχασμού, διαλογισμού και σε σταθμούς έμπνευσης και μεταρσιωτικής ανάτασης.
 Συμπτωματικά, ο «ναυτικός σάκος» ταιριάζει απόλυτα.

Οι παρουσιαστές του βιβλίου, όλοι τους ομολογουμένως εξαίρετοι, έδωσαν με τη βαθυστόχαστη σκέψη τους και τη διεισδυτική τους κριτική ανάλυση το όλο πνευματικό, συναισθηματικό και στοχαστικό μέγεθος του εξαίρετου
λογοτεχνικού-ποιητικού πονήματος του συγγραφέα.

Ο ποιητής Γιώργος Σπηλιώτης αποτύπωσε στο χαρτί με μια (δεν είναι υπερβολή) υπερβατική λογοτεχνική δεινότητα, τις βιωματικές εμπειρίες του από τα χρόνια της θαλασσινής αλμύρας, αλλά και από τη μετέπειτα πορεία της ζωής του στις συνεχείς πνευματικές αναζητήσεις του, στο μεγάλο Οδοιπορικό της Γνώσης.
Διαβάζοντας τον ποιητικό λόγο του Γ.Σ., άνετα διαπιστώνεις ότι, ως συγγραφέας, έχει την αξιοζήλευτη ικανότητα να «βλέπει» πέρα από τα φυσικά στοιχεία του περιβάλλοντος που περιγράφει και να «αγγίζει» με πολύ τρυφερότητα, υπερβατική ανθρωπιά, και ψυχοσυναισθηματική προσέγγιση όλα τα συνδεόμενα (συνειρμικά) με αυτά  ορατά, ακόμη και τα αόρατα στοιχεία του φυσικού και του πνευματικού κόσμου.

Τα ποιήματα του Γ.Σ. θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως μία:
«Ωδή στον άνθρωπο του πελάγου».
Με την επιδέξια πέννα του ο Γ.Σ. αναδύει όλα εκείνα τα στοιχεία,
υπαρξιακά, βιωματικά, αισθήματα, συναισθήματα, με τα οποία
οικοδόμησε την πνευματική υπαρξιακή του ταυτότητα και τα οποία με
τη βαθυστόχαστη φιλοσοφία του και την ελκυστική για τον αναγνώστη
ποιητική καταγραφή του, μας τα προσέφερε ως πολύτιμα πνευματικά
νάματα μέσα στον κοσμογυρισμένο «ναυτικό του σάκο», ενισχύοντας
την πνευματική μας υπόσταση, που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη,
ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή της «Κρίσης των Πνευματικών και
Ανθρωπιστικών Αξιών».

Αρκετά από τα ποιήματα του Γ.Σ. δίνουν την εντύπωση εικαστικού πίνακα, μιας λογοτεχνικής «ακουαρέλας» και προβάλλουν τρισδιαστατικά καράβια, τοπία, αναπολήσεις. Τα ποιήματά του έχουν μέσα τους τη δυναμική ενός εικαστικού
ιμπρεσιονισμού, όπου ο ποιητής «ζωγραφίζει», εστιάζει αυτά που «βλέπει» και αφήνει τον αναγνώστη να «δει» πολλά περισσότερα. Οι στίχοι του θα μπορούσαν ακόμη να χαρακτηριστούν και ως ένας δοκιμιακού τύπου ποιητικός λόγος. 

Στο ποίημά του «Σημάδια» (στην ποιήτρια-Μαρκόνισα Μαίρη), γράφει:

«Σε είδα ξανά κάποια νύχτα στην πλώρη
να μιλάς με της πούλιας τ’ αστέρια.
Τα μαλλιά σου σε φλόκο δεμένα
να τα λούζει το φως της Σελήνης,
με τα χέρια απλωμένα ψηλά
τ’ ουρανού ν’ αγκαλιάζεις τ’ αστέρια.»

Επίσης, στο ποίημά του «Η Φτερωτή Νίκη», γράφει:
…………………………………..
«Σκουριασμένο τ’ όνομά τους,
κάπου διαβάζεις,
Αιγεύς, Αικατερίνη, Αλιάκμων,
Άνδρος, Αστέρια, Αττική.
Και πιο πέρα το Ιθάκη, το Ρόκκος,
το Καλυψώ και Ανδρέας Βεργωτής.
Να το Στρατής, το Κεφαλονιά,
Το Φλώρα, το Άρης, το Πολέμης,
να το Πηλεύς.»

Αδιαμφισβήτητα, ο Γιώργος Σπηλιώτης, μέσα από τη Λογοτεχνία του, γίνεται και «διασώστης» της ναυτικής μας κληρονομιάς.
Γενικά, η ποίηση του Γ.Σ. αποτυπώνει στο χαρτί το μήκος, το πλάτος και το βάθος της ζωής, με μια θαυμαστή, δυναμική στοχαστική διεισδυτικότητα, προσφέροντας πολύτιμα στοιχεία ιδεαλιστικού διαφωτισμού της υπαρξιακής μας ταυτότητας. Και του λόγου το αληθές, στο ποίημά του «Η συγχώρεση» στη στροφή 
«Ο νούς», γράφει:
«Μέσα στο είναι μου, να υπάρχουν
νιώθω δυο δυνάμεις.
Η μια παθητική και ζωντανή,
που συνεχώς ανησυχεί
πασχίζει για να μάθει,
κι είναι αυτός ο αγράμματος ο νους
με το ζυγό στο χέρι.»

Εύχομαι, αγαπητέ Γιώργο, να συνεχίζεις να εμπλουτίζεις την Ελληνική Λογοτεχνική Γραμματολογία με το συγγραφικό-ποιητικό σου έργο, με τη βεβαιότητα ότι θα έχει πάντοτε την ευπρόσδεκτη και θετική αντανάκλασή του στον πνευματικό κόσμο της χώρας μας και στους αναγνώστες-λάτρεις του ποιητικού λόγου.
«Να είναι Καλοτάξιδο».

Με την αγάπη μου πάντοτε,
Φώτης Παυλάτος

Ημέρα Μνήμης και Τιμής – 70 χρόνια μετά από το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα…

απέραντο  γαλάζιο

"το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή…"

Υπάρχουν θηριωδίες, που είναι αδύνατο, να παραδοθούν στη λήθη. Τα Καλάβρυτα, γνώρισαν και υπέστησαν το απόλυτο κακό, στην πιο ακραία εκδοχή του.

Οι ναζί κατακτητές καταστρέφουν τα Καλάβρυτα και προχωρούν σε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας με περισσότερους από 700 νεκρούς -όλος ο ανδρικός πληθυσμός πλην 13 που επέζησαν

Η ομαδική δολοφονία των ανδρών κατοίκων του από τον τακτικό γερμανικό στρατό κατοχής (τη βέρμαχτ),θα στοιχειώνει, για πάντα, θύματα και θύτες και θα καλεί, όλους και όλες, σε στοχασμούς και αναστοχασμούς, πάνω στη φύση και στα δεινά, που προκαλούν, ο φασισμός, ο ναζισμός και τα ολοκαυτώματα.

Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, 13 Δεκεμβρίου 1943

Οι Γερμανοί μπήκαν στα Καλάβρυτα στις 09/12. Δημιούργησαν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη, προκειμένου να μην μπορεί κανείς να ξεφύγει. Την έντονη ανησυχία των κατοίκων κατάφερε, παραπλανώντας τους, να κατευνάσει ο Γερμανός Διοικητής, ο οποίος τους διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται κανείς να πάθει τίποτε και ότι ο στόχος τους ήταν η εξόντωση των ανταρτών.
   Προχώρησαν αρχικά στην πυρπόληση σπιτιών που ανήκαν σε αντάρτες και αναζήτησαν την τύχη των Γερμανών τραυματιών της Μάχης της Κερπινής.

Στις 12/12, οι Γερμανοί άρχισαν να ετοιμάζονται για να αποχωρήσουν την επομένη. Το πρωί στις 13/12, ημέρα Δευτέρα, πριν καλά καλά ξημερώσει, χτύπησαν τις καμπάνες της κεντρικής εκκλησίας και Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες διέταξαν να συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι στο Δημοτικό Σχολείο, αφού πάρουν μαζί τους μια κουβέρτα και τρόφιμα μιας ημέρας.

Στο κτίριο του σχολείου έγινε ο χωρισμός και ο αποχωρισμός. Τα γυναικόπαιδα κλείστηκαν στο σχολείο και οι άνδρες από 14 χρονών και πάνω οδηγήθηκαν σε φάλαγγες στην κοντινή Ράχη του Καππή. Ο χώρος ήταν προσεκτικά επιλεγμένος. Η αμφιθεατρική του διαμόρφωση δεν θα επέτρεπε σε κανένα να γλιτώσει. Οι Καλαβρυτινοί ήταν αναγκασμένοι να βλέπουν τις περιουσίες τους, τα σπίτια και ολόκληρη την πόλη, να καίγονται και, μαζί τους, να παραδίδονται στη φωτιά οι γυναίκες και τα ανήλικα παιδιά τους έγκλειστα στο κτίριο του Σχολείου, το οποίο φρουρούσαν πάνοπλοι στρατιώτες.
Ο Γερμανός Διοικητής, για να καθησυχάσει και να παραπλανήσει τους συγκεντρωμένους, έδωσε το λόγο της στρατιωτικής του τιμής ότι δεν πρόκειται να τους σκοτώσουν. Ολόκληρη η πόλη παραδόθηκε σης φλόγες.

Την ίδια στιγμή ο Οδοντωτός κατηφόριζε κατάφορτος με τις σοδιές από το πλιάτσικο των Γερμανών στα σπίτια, στα μαγαζιά και τις αποθήκες, απ΄ όπου άρπαξαν ότι πολύτιμο υπήρχε. Μαζί και τα χρήματα και τα αποθέματα των Τραπεζών και των Δημοσιών Υπηρεσιών, αφού προηγουμένως ανάγκασαν τους Διευθυντές να τα παραδώσουν
Από το ξενοδοχείο «Μέγας Αλέξανδρος», με μια πράσινη και ύστερα μια κόκκινη φωτοβολίδα, δόθηκε το σύνθημα της εκτέλεσης. Τα πολυβόλα θέρισαν τους Καλαβρυτινούς. Ακολούθησε η χαριστική βολή που ολοκλήρωσε το έγκλημα. Διασώθηκαν 13 άτομα.
Στο δημοτικό σχολείο, τα γυναικόπαιδα έζησαν στιγμές αγωνίας και τρόμου, καθώς οι φλόγες έζωναν το κτίριο του σχολείου. Σπάζοντας πόρτες και παράθυρα κατάφεραν τελικά να ξεφύγουν τρέχοντας μακριά από τα σπίτια που φλέγονταν, άρχισαν να αναζητούν τους δικούς τους, Μία από τις γυναίκες, η ηλικιωμένη Κρίνα Τσαβαλά, ποδοπατήθηκε από το πανικόβλητο πλήθος των γυναικόπαιδων και ξεψύχησε πριν αντικρίσει το αποτρόπαιο έγκλημα.
Ύστερα, οι γυναίκες ανηφόρισαν προς το μέρος που είχαν οδηγήσει τους άνδρες και βρέθηκαν μπροστά στο πιο φρικιαστικό και απάνθρωπο θέαμα. Άνδρες, πατεράδες, γιοι και αδελφοί κείτονταν νεκροί πλημμυρισμένοι στο αίμα.

Το μεγάλο Δράμα των Καλαβρύτων είχε ξεκινήσει. Τα νιάτα, οι δημιουργικές δυνάμεις της πόλης, περιουσίες και κόποι χρόνων αφανίστηκαν στις 2:34΄ της 13ης Δεκεμβρίου 1943, όπως δείχνουν οι δείκτες του σταματημένου ρολογιού της εκκλησίας.

Η συνέχεια του δράματος βρήκε τις γυναίκες να προσπαθούν με τα νύχια να σκάψουν πρόχειρους τάφους στην παγωμένη γη του Δεκέμβρη, για να θάψουν τους νεκρούς τους. Με τις κουβέρτες που είχαν κοντά τους, μετέφεραν τους σκοτωμένους στο νεκροταφείο και άλλους έθαψαν εκεί στο λόφο, μια τραγική σκηνή που κράτησε μέρες. Ακολούθησε η προσπάθεια της επιβίωσης μέσα στα χαλάσματα, που έμελλε για χρόνια να στεγάσουν τις απορφανισμένες οικογένειες. Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων «συγκίνησε και συνένωσε τους Έλληνες – δυνάμωσε τον αγώνα τους κατά του κατακτητή», ομολογεί ο τότε γενικός στρατιωτικός διοικητής των Γερμανών στην Ελλάδα.

Οι Καλαβρυτινές Γυναίκες, οι Καλαβρυτινές Μανάδες, μορφές ηρωικές, παλεύοντας κάτω από δύσκολες συνθήκες, κατάφεραν να αναθρέψουν τα παιδιά τους και να ξαναχτίσουν την πόλη μέσα από τα ερείπια. Στον Τόπο της Εκτέλεσης, ο Λευκός Σταυρός και η Πετρωμένη Καλαβρυτινή Μάνα, αιώνια σύμβολα του μαρτυρίου, εξακολουθούν να στέλνουν μηνύματα ειρήνης και συναδέλφωσης των λαών του κόσμου.

Ύμνος προς τη Δόξα των Καλαβρύτων

ΦΤΕΡΩΤΗ ΚΟΡΗ

Αφιερωμένο στους πεσόντες του ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων 13 – 12 – 1943

Με βλέμμα λουσμένο στο Απολλώνιο φώς,

με χέρια π’ αγγίζουν την ίσαλο γραμμή του αιθέρα

στέκεις κόρη, τώρα εδώ, φτερωτή 

της ψυχής ν’ απαλύνεις τον πόνο. 

Έλα, έλα κόρη Λευκάτη να στέψεις με δάφνης 

στεφάνι, με κλωνάρι ελιάς και με άνθη 

τους άνδρες που πήρε η οργή του πολέμου.

Έλα Μούσα να ψάλεις τη Δόξα των ανδρών

όπου ΄πέσαν στην πλαγιά του Χελμού για πατρίδα.

Δες τη λάμψη, το στεφάνι που φωτίζει την όψη. 

Δες τους, όλοι στον ανθό της ωραίας της νιότης. 

Έλα, έλα Μούσα να ψάλλεις της Δόξας αθάνατη ωδή.

13 Δεκεμβρίου 2011

Γιώργος Σπηλιώτης

Δρ. Πολιτικός Μηχανικός,

Μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών

***

 

ΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΗ   ΓΗ

Γη, που σπαρμένη κόκαλα και ποτισμένη μ’ αίμα,

Γη, Λευτεριάς ξημέρωμα και Ιστορίας θρέμμα.

Γη, ρωμιοσύνης καύχημα και δόξας περηφάνια,

που τ’ όνομά σου τραγουδούν ως τα εφτά ουράνια,
που ήρωες στεφάνωσες και τάγματα μαρτύρων,
που ’χεις αγάπη ζηλευτή ευεργετών απείρων,
που και η φύση απλόχερα σε στόλισε με χάρη,
με κάνεις όλο να ριγώ, να είμ’ όλο καμάρι,
να προσκυνώ μ’ ευλάβεια τα Άγια Χώματά σου
Καλάβρυτα, Πατρίδα μου! Να ζουν τα Ιδανικά σου!

(Από την ποιητική συλλογή του Νίκου Παπακωνσταντόπουλου “Έμμετρα”)

Πηγή: http://kerpini.blogspot.gr/2013/12/70_13.html

Κεφαλληνιακά Χρονικά

Η ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗ ΝΟΡΜΑΝΔΙΑ “D-DAY”

Η  ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗ  ΝΟΡΜΑΝΔΙΑ  “D-DAY”

Το  εσπέρας της  8ης  Ιουνίου  2014 στο θέατρο  «ΚΕΦΑΛΟΣ» Αργοστολίου, Κεφαλληνίας εορτάσθηκε η επέτειος της Απόβασης στη Νορμανδία την οποία διοργάνωσαν ο Σύλλογος  Ναυτικών Κεφαλληνίας  «Νίκος  Καββαδίας».   Την εκδήλωση  τίμησαν με την παρουσία τους η βουλευτής  Κεφαλληνίας και Ιθάκης κ. Θεοπευτάτου, ο Αντ/ρχος  κ. Παπαδάτος, σπουδαστές της  Ναυτικής Σχολής Εμποροπλοιάρχων  και πλήθος κόσμου.  Η βραδιά άνοιξε με χαιρετισμό  του Προέδρου του Συλλόγου των Ναυτικών,  καπετά – Τάσου Παγουλάτου  ο οποίος μίλησε για την σημασία της Απόβασης.  Ο  συγγραφέας Νίκος Πηγαδάς  ο οποίος για 30 χρόνια μάζευε συνεντεύξεις από τους ναυτικούς που είχαν λάβει μέρος τόσο στην Απόβαση όσο και στις  νηοπομπές (κομβόϊ) για την μεταφορά από την Αμερική στην Ευρώπη ότι ήταν αναγκαίο για την επιβίωση και την προετοιμασία της Απόβασης.   Εν συνεχεία στο βήμα εκκλήθηκε ο ποιητής καπετά – Γιώργος Σπηλιώτης και μίλησε για την «Συμβολή του Εμπορικού Ναυτικού στην Απόβαση».  Την συζήτηση συντόνισε ο  κ. Παναγής Παυλάτος και οι δύο Μούσες   Φρόσω  Λειβαδά και Ελένη  Κουνάδη απήγγειλαν ποιήματα του καπετά - Γιώργου Σπηλιώτη,  που αναφέρονται στην απόβαση της Νορμανδίας και στους ναυτικούς.

Η απόβαση στην Νορμανδία

Ομιλία   8 Ιουνίου 2014

Ιουνίου  6, 1944,  THE    D     DAY

Του  Γιώργου  Σπηλιώτη,Ph.D.

(τέως Αξιωματικός Γέφυρας Εμπορικού Ναυτικού)

Έχουν  περάσει  70    χρόνια κιόλας από την ημέρα, που σύσσωμος ο τότε ελεύθερος και σκλαβωμένος κόσμος  έδωσε ό,τι καλύτερο  είχε για την λευτεριά.  Αυτή  την «Κόρη   Ελευθερία»,  που είναι τόσο ακριβή όσο και πολύτιμη.

Ο χρόνος έριξε τη σκόνη της λήθης και ο άνθρωπος, αφού απέκτησε την ελευθερία του,  την παρέδωσε  στη  σκλαβιά  της ύλης, για να τη χάσει παντελώς.

Ξέχασαν οι δάσκαλοι  να τη διδάσκουν στα σχολειά,  ξέχασαν οι πολιτικοί  τον αγώνα  και τη σπουδαιότητα της απόβασης της Νορμανδίας, λες και είναι θέμα αποκλειστικά και μόνο του Γαλλικού λαού να γιορτάζει αυτή την επέτειο.

Με την ευκαιρία λοιπόν  της  6ης  Ιουνίου  ας  θυμηθούμε τι έγινε τότε στην Νορμανδία.

Βρισκόμαστε  στον τέταρτο χρόνο της κατοχής του Β΄ παγκοσμίου πολέμου  και τα μόνα ελεύθερα κράτη στην Ευρώπη είναι η Αγγλία και η σκληρά δοκιμαζόμενη από τον πόλεμο Ρωσία.  Η  Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία, Σουηδία και Ελβετία,  ενώ  «δηλώνουν ουδέτεροι»,  προμηθεύουν με πρώτες ύλες τη Γερμανία  στο όνομα της  «καλής σχέσης μεταξύ ουδετέρων κρατών ….»  και η Γερμανική πολεμική βιομηχανία παράγει πολεμικό υλικό. Τα  Γερμανικά υποβρύχια,   πάνω από  1500,  οργώνουν τον Ατλαντικό, τον Ινδικό και τη Μεσόγειο βυθίζοντας τα ύποπτα εμπορικά πλοία ανεξαρτήτου σημαίας. 

 Η μεταφορά  πρώτων υλών  από την Αμερική  γίνεται με  τα   ένδοξα «Liberty» ,  που κατασκευάζονται  δύο την ημέρα στα  ναυπηγεία των ΗΠΑ. 

ΦΩΤΟ   #1  (Liberty ΕΛΛΑΣ)  Με πλοίαρχο τον Γεώργιο Τριλίβα από Ιθάκη.

Φεύγουν φορτωμένα από  τη Ν., Β. Αμερική και  Καναδά για την Αγγλία σε κομβόι των  20 και 30 πλοίων συνοδευόμενα από   πλοία του ναυτικού των ΗΠΑ και  Καναδά για επτά ημέρες, διασχίζοντας τον βόρειο Ατλαντικό (παράλια Γροιλανδίας).

ΦΩΤΟ  #2     ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΣ     ΩΚΕΑΝΟΣ

Εν συνεχεία,  αφού ταξιδέψουν  κάποιες ημέρες άνευ  συνοδείας ( επειδή τα πλοία του πολεμικού ναυτικού έπρεπε να επιστρέψουν λόγω ανεφοδιασμού καυσίμων), συναντούν  τα πολεμικά πλοία του Αγγλικού Ναυτικού, για να τα συνοδέψουν ασφαλή μέχρι τα λιμάνια του προορισμού των.   Το ίδιο γίνεται και από τα λιμάνια της Αγγλίας,  όταν φεύγουν τα πλοία άδεια,  με προορισμό  τις ΗΠΑ, να φορτώσουν και να  επιστρέψουν.

Τις ημέρες που το κομβόι ταξίδευε  ασυνόδευτο,  τα Γερμανικά   υποβρύχια αναδύονταν και  κτυπούσαν τα απροστάτευτα   «Liberty».    Όσα από αυτά τα πλοία κατάφεραν να σωθούν μετέφεραν από τη Δύση  ό,τι ήταν αναγκαίο για την  επιβίωση της σκλαβωμένης Ευρώπης και για την προετοιμασία της  μεγάλης απόβασης.

Σύμφωνα με  πηγές που αναφέρονται στο  βιβλίο του Νίκου Πηγαδά  « Εθελοντές στα Κομβόι του  Θανάτου» κατά τη διάρκεια του Α΄ και  Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Ελληνικό  Εμπορικό Ναυτικό πρωτοστάτησε στις θαλάσσιες μεταφορές από την Ν. & Β. Αμερική, για να κρατήσουν την Ευρώπη ζωντανή και να κερδίσουν  τους δύο πολέμους.

Οι ιστορίες από  διασωθέντες ναυαγούς που αναφέρονται στα βιβλία του Νίκου Πηγαδά είναι πέρα για πέρα αυθεντικές και αληθινές  καταθέσεις διασωθέντων ναυτικών.

 Αυτοί οι εθελοντές ναυτικοί με αυταπάρνηση εκτελούσαν ταξίδια και  επικίνδυνες  αποστολές, που χωρίς αυτές  η έκβαση του πολέμου θα ήταν   διαφορετική.

Στο βιβλίο « Εν καιρώ  πολέμου»   του αείμνηστου  Αρχηγού του  Λ.Σ.  Χρ. Ντούνη    καταγράφονται ονόματα πλοίων και ναυτικών από όσα ναυάγια  έγιναν είτε εξ αιτίας   τορπιλισμών είτε  βομβαρδισμών  από Γερμανικά  υποβρύχια και αεροπλάνα. 

 Οι ναυαγοί άλλοι ζωντανοί κατασπαράχθηκαν από τα σκυλόψαρα, άλλοι πέθαναν από το ψύχος  στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού και μερικοί που έφτασαν σε κάποια στεριά διηγήθηκαν τη φρίκη του πολέμου στη θάλασσα.  Μερικοί ναυτικοί  τορπιλίστηκαν όχι μία αλλά δύο και τρεις φορές, αφού επέστρεφαν στη θάλασσα ξανά. Αυτή και αν δεν είναι   ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ κατά του εχθρού,  που δυστυχώς δεν αναγνωρίσθηκε ποτέ από καμία Ελληνική κυβέρνηση!

Υπολογίζεται ότι κατά τη διάρκεια του Α΄ και Β΄ παγκοσμίου πολέμου χάθηκαν   πάνω από 600 εμπορικά πλοία, θρηνήσαμε πάνω από 3.000 ναυτικούς, άλλους τόσους τραυματίες, άλλοι (άγνωστο πόσοι) μετά τον τορπιλισμό του πλοίου οδηγήθηκαν στα Γερμανικά και Ιαπωνικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως, στα εργοστάσια  και 180 που τρελάθηκαν.

Πρωτοπόροι  στα θύματα είναι   Χιώτες,  Κεφαλλονίτες και Ανδριώτες ναυτικοί. Μερικά από τα  Κεφαλλονίτικα πλοία που τορπιλίστηκαν:

Το Καλυψώ  Βεργωτής,  με πλοίαρχο το  καπετά  Σαράντη Καμπίτση και Ανθ/ρχο τον καπετά  Σπύρο  Βαλλιάνο,  Τσιμάρας  Βαγγέλης .

Το Ανδρέας  Βεργωτής,  με πλοίαρχο τον  καπετά  Παναγή Λευκόκυλο από τα Κουρκουμελάτα.

Το Ρόκκος  Βεργωτής.  με πλοίαρχο τον  καπετάν Ανδρέα Μεταξά και Υπ/ρχο τον καπετάν  Γεράσιμο Στελλάτο.

(ΦΩΤΟ   #3    (Το  Ρόκκος   Βεργωτής)

Επίσης το «Αμερική»  με πλοίαρχο τον Σπύρο Θεοφιλάτο  και το  «Ελλάς» με πλοίαρχο τον Γεώργιο  Τριβίλα  και οι δυό από την  Ιθάκη.

Το   Ιθάκη,  με Λοστρόμο τον Χριστόφορο   Μπενετάτο από τα Φάρσα (πατέρα του   καπετάν   Άγγελου Μπενετάτου).  

 Ο Γιώργος  Σπηλιώτης   πρώην αξιωματικός γέφυρας του εμπορικού ναυτικού  διαβάζοντας τα βιβλία του Νίκου Πηγαδά:  1) Εθελοντές στο Κομβόϊ του Θανάτου και 2) Τορπίλες και Συρματοπλέγματα   ξεφύτρωσαν κάποια ποιήματα.   Το ποίημα  «Η  Φτερωτή Νίκη» είναι αφιερωμένα στον  Άγνωστο Ναυτικό  που  κοιμάται στην αγκαλιά της θάλασσας…

ΦΩΤΟ #  4  Η  ΦΤΕΡΟΤΗ  ΝΙΚΗ

Η ΦΤΕΡΩΤΗ   ΝΙΚΗ

Στον  Άγνωστο Ναυτικό

Πανέμορφη Κόρη, τα φτερά σου σαΐτες

χτυπούν τους αιθέρες φτερουγίζεις  ’παν  στα πελάγη.

Τα μαλλιά σου βρεγμένα, στολισμένα

με φύκια, κοχύλια και άνθη.

Αστραπή η ματιά σου,

πάνω σε όλα τα μήκη και πλάτη

τ’ αφρισμένο σχίζει  του βορρά

και του νότου της  θαλάσσης  το κύμα.

Ψάχνει, ψάχνει στο διάφανο φως

του βυθού  της θαλάσσης,

για να βρει  τα συντρίμμια

όπου άφησε πίσω η οργή του πολέμου.

Πανέμορφη Κόρη,

η αγκαλιά σου γεμάτη  λουλούδια

και δάφνης στεφάνια, να στολίσεις εκείνους

όπου  ’δώσαν τη ζωή τους

για την άλλη την Κόρη,

να  χαιρόμαστε  ’μείς  Λευτεριά.

Αστραπή η ματιά σου,

πάνω σε όλα τα μήκη και πλάτη

τα  ’φρισμένο σχίζει  του βορρά

και του νότου της  θαλάσσης  το κύμα.

Να τα! Να τα! Σ’ όλα τα πλάτη

και σε βάθος χιλιάδων λευγών

μύρια με σημαίες καράβια

στολίζουν το βυθό της θαλάσσης,

χτυπούν οι πλωριές οι καμπάνες,

όλα σφυρίζουν,  λες και  είναι γιορτή!

Σκουριασμένο τ’ όνομά τους,

κάπου διαβάζεις

Αιγεύς, Αικατερίνη, Αλιάκμων,

Άνδρος, Γεράσιμος, Αττική.

Και πιο πέρα  το Ιθάκη, το Νεμέα,

το Καλυψώ και Ανδρέας Βεργωτής,

Να  το  Στράτης,  το  Μυκάλη,

το Φλώρα, το Άρης, το Πολέμης,

να το Πηλεύς.

Και πιο βόρεια ακόμη να το Ελένη,

το Ιωάννης,  το Κύμα,  Διαμαντής…

Ωχ,  Θεέ μου!  Τόσα  συντρίμμια

άφησε πίσω η οργή του πολέμου

και χιλιάδες ακόμη με ξένη σημαία.

Μα τι βλέπω! Τι θαύμα!

Οι ναύτες όλοι παρόντες  στα πόστα

τραγουδάνε, παραμένουν  φρουροί,

«Ωκεανίδες Θερμοπύλες» φυλάνε.

Νάτος, ο καπετά Παναγής *

στου «Ανδρέας» την πλώρη.

Νάτος, ο Αργύρης* σηκώνει  γαλάζια σημαία

στου  «Νεμέα» την  πρύμη.

Τιμονιέρης ο Γιάννης στο «Κύμα»,

ο  Νικολής*,  ο Χριστόφορος* στο «Ιθάκη».

Νάτοι,  κάποιοι άλλοι στου «Πηλέα»

τα ξάρτια αγναντεύουν  μακρυά…μακρυά…

Αγναντεύουν και προσμένουν  εσένα

πότε θα  ’ρθεις,  πανέμορφη Κόρη,

για να στήσουν χορό.

Όλοι παρόντες  οι ναύτες στα πόστα

με σφρίγος και νέοι,

όπως ήτανε τότε, στην οργή του πολέμου,

όπου  ’δώσαν  ό,τι πολύτιμο είχαν σε  ’μας.

Τρέξε, τρέξε  Κόρη  Λευκάτη,

τρέξε στην  Κίμωλο, στη Χιό,

στον Αίνο, στην Ύδρα, στην Κρήτη,

τρέξε  στην Ελλάδα παντού.

Τρέξε και πές  το μαντάτο  στη μάνα.

Τρέξε, τρέξε και πες το στη χήρα,

στο παιδί  και στην κόρη,

ότι ΖΕΙ ο πατέρας, ότι ΖΕΙ το παιδί!

Όλοι παρόντες οι ναύτες

στα πόστα, με σφρίγος και νέοι,

όπως ήτανε τότε στην οργή του πολέμου,

όπως ήτανε τότε την ημέρα που γίνανε φως.

Τρέξε, Κόρη,  πες το στη Δόξα

ότι είναι παρόντες  οι ναύτες  στο πόστο.

Ήλθε η ώρα να στολίσεις το πέτο με δάφνη,

με μυρτιά και λουλούδια,

έτσι που να μένουν στολισμένοι,

νέοι για πάντα,  με μάτια που λάμπουν,

αέρινες μορφές, με χείλη που ψάλλουν

οι φρουροί  του βυθού της θαλάσσης.

Έτσι που να μένουν στολισμένοι

στην ψυχή, στην καρδιά

και στη σκέψη  μας  πάντα,

γιατί ζούμε με την Κόρη την άλλη,

που χαρίσαν δώρο σε μας

του βυθού της θαλάσσης οι Ναύτες.

Γιώργος  Σπηλιώτης   6, Ιουνίου 2009

Από τη ποιητική συλλογή «Ο Ναυτικός μου Σάκος»

Με   αρχηγό τον Αμερικανό  στρατηγό   Αϊζενχάουερ και τον Άγγλο στρατηγό Μοντγκόμερι  οι σύμμαχοι συγκέντρωσαν στα λιμάνια της Αγγλίας  μία δύναμη που όμοια δεν έχει  ξαναγίνει  από την  εκστρατεία της Τροίας.

  Στρατιωτικές πηγές αναφέρουν, ότι κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εκτός των άλλων ειδών πρώτης ανάγκης,  μεταφέρθηκαν    3  εκατομμύρια  στρατιώτες,  20.000 οχήματα, 11.000 αεροπλάνα, 7.000 πλοία και όχι μόνο.  Το μεγαλύτερο μέρος της δύναμης αυτής μεταφέρθηκε από την Αμερική με τα «Liberty».

Από τη μεριά των Γερμανών,  τα οχυρά που κατασκεύασαν στις  ακτές της βορείου   Γαλλίας  εκτείνονταν για περίπου 70 χιλιόμετρα από  το Χερβούργο μέχρι τη  Χάβρη.

Ο Χίτλερ ήταν  υπερήφανος ότι  παρόμοια οχυρά δεν υπήρχαν στον κόσμο και  με  επικεφαλής  τον στρατάρχη  Ρόμελ, που είχε νικηθεί  στην έρημο της Αφρικής από τον στρατηγό Μοντγκόμερι,  περίμεναν την «εισβολή των εχθρών»,  όπως την αποκαλούσαν.

               Η   ΣΥΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ  ΣΤΗΝ ΑΠΟΒΑΣΗ

Υπήρξε   συμμετοχή και του Ελληνικού  Εμπορικού Ναυτικού με   εθελοντές ναυτικούς στη απόβαση τη  Νορμανδίας .

 Τα λιμάνια της Αγγλίας ήταν γεμάτα από Έλληνες ναυτικούς, αναμένοντας κάποιο μπάρκο για το εφτάφλουδο ψωμί της επιβίωσης.

Γράφει ο Νίκος Πηγαδάς στην συνέντευξή του με τον Βασίλη Μπεκάκο  και τον Αντώνη Αμπατιέλο ( Γραμματείς  της Ομοσπ. Ελλ. Ναυτικών)  στο λιμάνι  Καρντιφ της  Αγγλίας):   « Με φώναξε τότε ο αείμνηστος Νίκος  Κουρμπέλης Πλοίαρχος του Λ.Σ. και μου είπε:  Συναντούμε δυσκολίες στην επάνδρωση δύο πλοίων.  Απάντησα ΝΑΙ  στην πρότασή του να αναλάβω την εξεύρεση ναυτικών.  Μόλις το ανακοινώσαμε στους  ναυτεργάτες στο Κάρντιφ, έγινε χαλασμός.  Τόσες πολλές ήταν οι εθελοντικές προσφορές που αναγκαστήκαμε να βάλουμε κλήρο για το ποιοι  πάνε».

 Οι ήρωες αυτοί ναυτικοί μπαίνοντας στα πλοία αποχαιρετούσαν τους συμπατριώτες και φίλους με μια αγκαλιά και δυό φιλιά. Με συγκίνηση και ρίγος  τους  έλεγαν: « Αν δεν γυρίσω και πας ποτέ σου στην πατρίδα, χαιρέτα την για μας» και οι άλλοι απαντούσαν:

«  Στο καλό και καλή επάνοδο, παιδιά» ενώ τα μάτια όλων ήταν βουρκωμένα, όχι γιατί θα χανόντουσαν, αλλά  από συγκίνηση που έφθασε η ώρα να δώσου, να δώσουν  ο,τι μπορούσαν για τον Αγώνα. 

Την νύχτα της 5ης  προς την 6η  Ιουνίου και, ενώ  στη θαλάσσια περιοχή  έπνεαν σφοδροί  άνεμοι  (λέγεται για 8 μποφόρ).  τα περήφανα  εμπορικά πλοία με   εθελοντές ναυτικούς τραβούσαν  με πορεία  προς τη δόξα  και κατάφεραν να  πλησιάσουν  την ακτή,  να προσαράξουν το ένα  πίσω από το άλλο, για να σχηματίσουν έναν απέραντο κυματοθραύστη  σε απόσταση βολής από τα οχυρά, ενώ τα  Γερμανικά  πυροβολεία ξερνούσαν φωτιά και σίδερο….

ΦΩΤΟ  #5  ( Κυματοθραύστης)

Οι ναυτικοί, αφού  προσάραζαν το πλοίο, το  ανατίναζαν  για  να καθίσει στις ξέρες και  μετά  έπεφταν στη θάλασσα  από την άλλη μεριά  των οκτώ  before,  για να περισυλλεγούν από τα συμμαχικά πλοία  όσοι κατάφεραν να γλιστρήσουν ανάμεσα στα Γερμανικά  πυρά που τους χτυπούσαν.  Μπρος γκρεμός και πίσω φωτιά, διάλλεξε  το δρόμο σου!

ΦΩΤΟ   # 6     (Χάρτης , Το  σχέδιο  Απόβασης)                                                         

Τα  πρώτα πλοία που προσάραξαν για να σχηματίσουν τον κυματοθραύστη  ήταν δύο Ελληνικά,   το «Άγιος  Σπυρίδων»  και το «Γεώργιος Π.», με Θιακούς καπεταναίους και πλήρωμα Έλληνες εθελοντές ναυτικούς από τα λιμάνια της Αγγλίας.

Οι  Κεφαλλονίτες και  Θιακοί ήσαν:

Ο  Πλοίαρχος  Παρίσης, Ο Ανθ/πλοίαρχος Παγουλάτος,  Ο Β΄ Μηχανικός  Σταματελάτος.

ΦΩΤΟ #7   Καπετά Δημήτρης  Παρίσης από την Ιθάκη

Στο  Άγιος  Σπυρίδων: Πλοίαρχος: Γεώργιος Σαμοθρακίτης,  Μάγειρας  Μενέλαος  Σπηλιώτης.

ΦΩΤΟ #8    Απεικόνιση της  Απόβασης

Μόλις πλησίασαν τα πρώτα πλοία σε απόσταση βολής, η νύχτα έγινε μέρα από τις λάμψεις των γερμανικών πυροβόλων, ενώ τα ένδοξα καράβια  συνέχιζαν να πλέκουν την αλυσίδα του κυματοθραύστη.

ΦΩΤΟ  # 9  ( Το πλήρωμα το  ΓΕΩΡΓΙΟΣ  Π.)

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

ΦΩΤΟ #  10.  Το Ελληνικό Πολεμικό πλοίο  Τομπάζης.

Τα  Ελληνικά  Πολεμικά πλοία  1)  Ναυαρίνο   2)  Κριεζής   3)  Τομπάζης  έλαβαν μέρος  στην Απόβαση.    Συνέντευξη  Ροδιακή εφημερίδα  έδωσαν  ο Στάθης Παπαστατικός   από το Καστελλόριζο και  Κλεάνθης  Ζερβός  από την Κάλυμνο,  που είχαν λάβει μέρος στην Απόβαση, γράφει  η  Θεοδώρα  Ματσαντώνη:

Έτσι τα πολεμικά πλοία των συμμάχων προστατευμένα  από αυτόν τον κυματοθραύστη, που εκτεινόταν  κατά μήκος  των ακτών, μπόρεσαν να κάνουν  απόβαση  από τα χαράματα της 6ης  Ιουνίου  και προχωρώντας  οι πεζοναύτες σε ορδές ο ένας πίσω από τον άλλον, βρεμένοι μέχρι το κόκκαλο   από τη θάλασσα,  έφθασαν στην ακτή όσοι επέζησα.

ΦΩΤΟΣ   #11. Η  ΑΠΟΒΑΣΗ 

ΦΩΤΟ #12   Η  ΑΠΟΒΑΣΗ

ΦΩΤΟ  13  Η  ΑΠΟΒΑΣΗ

 ΦΩΤΟ 14.  Η  ΑΠΟΒΑΣΗ

ΦΩΤΟ  15.  Η  ΝΥΧΤΑ  ΤΗΣ   ΑΠΟΒΑΣΗΣ

ΦΩΤΟ  #16 . Κατάλογος  Κεφαλλήνιων  θυσιασθέντων  κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

ΦΩΤΟ #17.   Ο Γιώργος  Θεοτοκάτος από την Κεφαλλονιά, φοιτητής στη Ναυτική Σχολή Εμποροπλοιάρχων της  Ύδρας,  μόλις  18  ετών, οδηγήθηκε στο  «Νταχάου» και εξαφανίσθηκε.

Όλη την ημέρα μάχονταν βρεγμένοι, χωρίς να σταματήσουν καθόλου και   το βράδυ της ίδιας ημέρας μπόρεσαν να  καταλάβουν τα οχυρά μετά από λυσσαλέες μάχες σε όλα τα μέτωπα.

Το τίμημα βαρύ!  Από τις  13.000 Αμερικανούς αλεξιπτωτιστές μετά την πτώση τους  σε  βάλτους συγκεντρώθηκαν μόνο 2.700. Οι απώλειες τρομακτικά μεγάλες…. και πέραν των αρχικών εκτιμήσεων.

  «Το Ωραίο Ταξίδι»

Το ποίημα αναφέρεται για την απόβαση στην Νορμανδία   6 Ιουνίου 1944

Και  αφιερώνεται  στο φίλο Νίκο Πηγαδά για την τιμή που έκανε

στους  εθελοντές ναυτικούς ναυαγούς του Β΄ Παγκοσμίου. πολέμου

Έφευγαν οι μέρες για να ’ρθουν  άλλες

απαράλλαχτες, ίδιες  οι χθεσινές,

μαύρες,  μουντές

όπως ο ουρανός της Μάγχης.

Κι  εμείς  για συντροφιά τις είχαμε

καλοδεχούμενες σαν φίλες,

όπως τη  μοίρα μας, ανύπαρκτοι,

ακαταχώριστοι  στη λίστα ναυτικοί .

Ο ένας πάνω στον άλλον στοιβαγμένοι

στων λιμανιών τους καφενέδες

τυραννιόμασταν, προσμένοντας οι άμοιροι

το κάλεσμα για ένα .. .κάποιο μπάρκο.

Κι ήρθε τόσο απροσδόκητα το μπάρκο

για ένα μόνο ταξίδι,

ταξίδι, που δεν  θα ’χε  γυρισμό.

Μα  θα  ’ταν χίλιοι  ναύτες

που  φώναξαν  το «ΝΑΙ»

σ’ αυτό τ’  ωραίο ταξίδι.

Δυό μπάρκα ήρθανε  απρόσμενα για πόστα

στο  «΄Αγιος  Σπυρίδωνας» και  στο  «Γεώργιος Π.»

Να χαιρετίσουμε είπαμε το κάλεσμα

σ’ αυτό το ωραίο ταξίδι

σηκώνοντας   ψηλά, ψηλά

το τελευταίο το ποτήρι

που ενώθηκε με την ψυχή,

αφήνοντας να τρέξει κάποιο δάκρυ:

«Γεια σας,  παιδιά, κι  αν πάτε

κάποια μέρα στην Πατρίδα,

το χώμα της φιλήσετε  για   μας».

Έτσι χαράχτηκε τη νύχτα εκείνη η ρότα,

στα κρύα της Μάγχης τα νερά.

Η ρότα εκείνη π’ άνοιξε

της Λευτεριάς  τη  βλογημένη  στράτα.

Γιώργος  Σπηλιώτης   6, Ιουνίου 2009

Από τη ποιητική συλλογή «Ο Ναυτικός μου Σάκος»

                                          Ο  ΒΑΓΓΕΛΗΣ   ΚΛΩΝΗΣ

Στην Απόβαση  στην Νορμανδία  μεταξύ των Ελλήνων  ήταν και ο εθελοντής στρατιώτης του Αμερικανικού Στρατού Ευάγγελος Κλωνής από την Κεφαλλονιά.  Στην Απόβαση  στην Νορμανδία  μεταξύ των Ελλήνων  ήταν και ο εθελοντής στρατιώτης του Αμερικανικού Στρατού Ευάγγελος Κλωνής από την Κεφαλλονιά. 

Λίγα λόγια για τη ζωή του Βαγγέλη  Κλωνή : 

1. Γεννήθηκε στην Κεφαλλονιά το 1916
2. Νεαρός εργαζόταν ως εισπράκτορας στα τρόλεϋ στον Πειραιά
3. Μπαρκάρισε λαθρεπιβάτης 
4. Δραπέτευσε από το πλοίο  λαθραίος στην Καλιφόρνια
5. Ξέφυγε στο  Σάντα – Φε και μετά στο Τέξας.
6. Κατατάγηκε ως εθελοντής στον Αμερικανικό στρατό
7. Έλαβε μέρος  στον πόλεμο στην Σαχάρα
8. Έλαβε μέρος στην Απόβαση της Σικελίας
9. Έλαβε μέρος στην Απόβαση της Νορμανδίας
10. Έζησε στο Τέξας όπου έκανε οικογένεια
11. Η φωτογραφία του κατά την Απόβαση D-DAY έγινε γραμματόσημο στις ΗΠΑ
12.  Απέθανε και ετάφη στα Κοριάνα, Κεφαλλονιάς το 1989

ΦΩΤΟ  # 18.  Ο ΚΛΩΝΗΣ  ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΒΑΣΗ  “D – DAY”

ΦΩΤΟ #19,   (Αναπαύεται στο κοιμητήριο των Κοριάνων, Κεφαλλονιάς)

                                         ΤΟ    LIBERTY    ΕΛΛΑΣ

Πριν λίγα χρόνια,  ένα από εκείνα τα δοξασμένα   Liberty  με το όνομα «ΕΛΛΑΣ» δόθηκε τιμής ένεκεν από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα και ήταν δεμένο στο λιμάνι του Πειραιά.  Θύμιζε ένα  γέρο ναυτικό  καθισμένο  στην Πίντα του μόλου και  να θυμάται τα ταξίδια του και να αποκοιμιέται πάνω στην μαγκούρα   του.

ΦΩΤΟ  # 20   (LIBERTY  ELLAS   όταν δόθηκε στην Ελλάδα)

Σε άρθρο μου στο περιοδικό Εφοπλιστής είχα  γράψει ότι  «Ευελπιστούμε ότι κάποιος  ευαίσθητος  πατριώτης, όπως γίνεται  πάντα, θα συγκινηθεί, ώστε να αναδειχθεί το «ΕΛΛΑΣ» σε ναυτικό μουσείο και  από τους πολιτικούς να νομοθετήσουν  περί αυτού, ώστε η σκουριά να μη προλάβει να λιώσει το  δοξασμένο   «Liberty  ΕΛΛΑΣ»  και να καταλήξει σε παλιοσίδερα».    

 Η ευχή τότε έπιασε.  Όπως γίνεται πάντα από τους Έλληνες που αγαπούν την Ελλάδα, ο αείμνηστος  καπετά - Βασίλης Κωσταντακόπουλος ,  μπαίνοντας στο λιμάνι του Πειραιά είδε το «ΕΛΛΑΣ» να γέρνει … γιατί έμπαζε νερά….   Με δική του πρωτοβουλία, πήρε την απαιτούμενη άδεια και μετέφερε το «ΕΛΛΑΣ»  στο Πέραμα για επισκευή.

Τώρα στολίζει τον  λιμάνι του Πειραιά, ως  Ναυτικό  Μουσείο.

ΦΩΤΟ  #21  (Το   LIBERTY    ΕΛΛΑΣ   μετά την επισκευή, στο λιμάνι του Πειραιά) 

ΦΩΤΟ # 22   (Ο Τιμονιέρης του  Liberty    ΕΛΛΑΣ)

Ωδή  Αθανάτων

Αφιερωμένο στη Μούσα της Επικής Ποίησης,  Καλλιόπη

΄Ελα,  Μούσα,  να ψάλλεις τη Δόξα

των  φρουρών του βυθού της θαλάσσης.

Έλα, έλα  σιγανά – σιγανά

μην ξυπνήσεις  κανέναν.

Δες  τους,  πόσο όμορφοι είναι

στον ανθό της ωραίας της νιότης.

Δες  τους,  πόσο όμορφοι είναι

στον ανθό της ωραίας της νιότης.

Δες  τους, όλοι κοιμούνται

με  δάφνης  στεφάνια  στο πέτο,

με κλωνάρια ελιάς στολισμένοι.

Δες  τους,  πόσο όμορφοι είναι

στον ανθό της ωραίας της νιότης.

Έλα, έλα Μούσα, να ψάλλεις

της Δόξας  την αθάνατη  ωδή.

Γιώργος  Σπηλιώτης,   Νοεμβρίου  22,  2009

Από τη ποιητική συλλογή «Ο Ναυτικός μου Σάκος»

ΤΕΛΟΣ