Εις Μνήμη Άγγελου Ματζαβίνου

Σαν του Μαγιού γαρύφαλλο

ψηλός, ξηρός, μελαχρινός

μ’ ένα σοφό κεφάλι...

Έτσι σε περιέγραψε ένας μαθητής σου.

Ένας μαθητής από τις χιλιάδες

που παίδευσες στο πέρασμά σου.

Παίδευσες, για να δύνανται να μεταλάβουν

αγνά παρθένα μικρά πνεύματα,

με το φως της σοφίας σου.

Και αυτή η θεία μετάληψη της σοφίας σου,

άναψε και από ένα φως κεριού,

κι έγιναν δυο και τρία.

Κι έπειτα χιλιάδες κεριά σκορπίστηκαν

στα πέρατα του κόσμου

κι άγγιξαν τους ουρανούς του απείρου.

Η αγάπη σου για την γενέτειρά σου

κράτησε τα φτερά σου

καθηλωμένα στο νησί.

Το ανήσυχο όμως πνεύμα σου

πέταξε μέσω των μαθητών σου

σ’ όλες τις γωνιές της γης

κοινωνώντας την σοφία σου

σε λευκούς και μαύρους

κίτρινους και ερυθρούς.

Το φθαρτό σου σώμα αναλύθη

εξ οις συνετέθη,

το πνεύμα σου όμως το ύαλο

λάμπει και φωτίζει τα πέρατα της οικουμένης.

Ευλαβώς κλίνω το γόνυ

εκ μέρους όλων εκείνων που δεν

σε γνώρισαν κι όμως μυήθηκαν

κοινωνώντας με τη σοφία σου.

Αείμνηστε δάσκαλε αναπαύσου.

Η σπίθα του πνεύματός σου

θα φωτίζει τα σκοτάδια

της αμαθείας στους αιώνες.