Άνοιξε η πόρτα κι ήρθες στο άγνωστο
Για σένανε κατώφλι
Εκεί σε πρωτογνώρισα πουλάκι διαβατάρη
Το φως του ήλιου μοιραστήκαμε
Και τις χαρές τις νιότης
Ποιος ξέρει αν ήταν αρκετά
Βιαστικά ήρθε και πέρασε ο αιώνας
Ποιος σ’ έστειλε?
Γιατί να ’ρθεις?
Γιατί να ’ρθω?
Μη ξέρεις γιατί φεύγω ή που πηγαίνω μοναχός
και την αρχή του δρόμου?
Μήπως αν φύγουμε μαζί και φτερουγούμε αντάμα
Βγούμε στην άκρη τ’ ουρανού
Του Μυστηρίου την πόρτα?