Στον Μάκη Βαρελλά

Ήλθες πάλι γλυκιά οπτασία

μες στην νύχτα ετούτη την κρύα

στα ολόλευκα ήσουν ντυμένη

Θάλασσας αφρού δυομένη.

Τα λοξά σου όμορφα μάτια

της ζωής μου κρυφά μονοπάτια

τα κεράσινά σου τα χείλη.

Του βυθού της θαλάσσης κοχύλι.

Τα μαλλιά σου στους ώμους ριγμένα

λουλούδια λευκά μυρωμένα

σου στολίζαν την πλούσια κόμη.

Ανθός χρυσανθέμου στην πόλη του Kobe.

Η ψυχή σου ζητούσε γαλήνη

που δεν βρήκε στης νύχτας τη δίνη

στο χαμό σου έκλαψα επάνω.

Τώρα στο Kobe μόνο με όνειρα φθάνω.

Έχεις φύγει απ’ του μίσους τη λήθη

η επίγεια ζωή σου σωστό παραμύθι

κρατώ το Σταυρό σου ζωής φυλακτό.

Ω! Λουλούδι εσύ Αλπικό.