Σκαρί, παντόφλας σχήμα και γερό
που τράβαγε γραμμή Χιλή – Ιαπωνία
τα είχε όλα πρίμα εκειό το φορτηγό.
Αυτή ’τανε η μόνη του αδυναμία.
Ναύτες τσακάλια, παιδιά του Rotterdam
με λερωμένα ποινικά Μητρώα
μα στην φουρτούνα ένας κι ένας κάναν μπαμ,
κι’ είχαν αφήσει ιστορία στην Gilboa
Πάντα ζητούσαν extra λίρες για δουλειά
και μόνο το τιμόνι κάνουν free,
έτσι συμφώνησαν τ’ αφεντικό στο Rotterdam
κι αν δεν σ’ αρέσει καπετάνιε βάλε Γκαραντί
Τ΄ αμπάρια σκούπιζαν φτύνοντας σκόνη
μερόνυχτα σαν φτυσικοί,
κι ο καπετάν - φουρτούνας στο τιμόνι
λέγοντας, μωρέ τούτοι είναι αλήθεια ναυτικοί.
Κουβέντες λίγες και κοφτές
βγαλμένες απ’ της ζωής την πείρα,
χέρια και μάτια καθαρά σαν δυο φωτιές
τους είχε δώσει μια γυαλάδα η αρμύρα.
Τέτοια παιδιά δεν γνώρισα ξανά
Κι’ ας ήταν μπιτσικομαρία
σαν ναυτικοί πρώτοι στα φορτηγά
και για πιστεύω τους την ανταρσία.